Dlaczego nie wszyscy pacjenci po wszczepieniu implantów ślimakowych osiągają takie same postępy w rozumieniu mowy? Jakie procesy zachodzące w korze słuchowej mogą wpływać na efekty rehabilitacji słuchu? Na te pytania próbowali znaleźć odpowiedzi naukowcy z całego świata podczas konferencji Auditory Cortex – Towards a Synthesis of Human and Animal Research, którą niedawno zorganizowano w Magdeburgu.

Dziś wszczepienie implantu ślimakowego, elektronicznej protezy ucha wewnętrznego, jest standardową procedurą medyczną stosowaną u osób niesłyszących lub niedosłyszących. Współczesne implanty działają na podobnej zasadzie jak pierwsze seryjnie produkowane tego typu urządzenia z lat 70., pobudzając elektrycznie zakończenia nerwu słuchowego, ale mają z nimi niewiele wspólnego. Przez ponad 40 lat w dziedzinie implantów dokonał się bowiem ogromny postęp, nie tylko w sferze technologicznej, lecz także w diagnostyce, chirurgii i rehabilitacji.

Od wielu lat w Instytucie Fizjologii i Patologii Słuchu prowadzone są zaawansowane badania genów odpowiedzialnych za niedosłuch. O nowoczesnych technologiach, które rewolucjonizują badania genetyczne, rozmawiamy z dr hab. Moniką Ołdak, kierownikiem Zakładu Genetyki.

„Weryfikacja półkulowej dominacji spoczynkowych fal alfa” to pierwszy w Polsce projekt, w ramach którego prowadzono badania rytmu alfa przy użyciu elektroencefalografu (EEG) i funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI). O zaskakujących wynikach tych badań rozmawiamy z ich głównym autorem – mgr. inż. Mateuszem Rusiniakiem z Naukowego Centrum Obrazowania Biomedycznego.

Osoby z szumami usznymi, u których standardowa audiometria nie wykazuje ubytków słuchu, mogą mieć niedosłuch w zakresie dźwięków powyżej 8000 Hz. Dlatego specjaliści z Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu proponują, aby wykonywać u nich tzw. audiometrię wysokich częstotliwości.

„Annual Meeting of the Organization for Human Brain Mapping” to coroczna konferencja, na której naukowcy z całego świata przedstawiają wyniki najnowszych badań nad mózgiem. Tegoroczne spotkanie w Hamburgu poświęcono postępowi, jaki właśnie dokonuje się w technikach obrazowych, mówi w rozmowie ze „Słyszę” dr Tomasz Wolak, szef Naukowego Centrum Obrazowania Biomedycznego, który wraz z zespołem reprezentował podczas konferencji Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu.

Mają widełkowy kształt i są wykonane z metalu. Po uderzeniu wydają prosty ton o określonej częstotliwości. Zawsze ten sam. Kamertony wykorzystywane są przez muzyków do strojenia instrumentów, a lekarze używają działających na podobnej zasadzie stroików laryngologicznych, aby w sposób szybki i prosty sprawdzić słuch pacjenta

Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu ma już stałą, wysoką pozycję w międzynarodowym środowisku naukowym. Członkowie naszego zespołu zadziwiają najważniejsze gremia naukowe aktywnością i wysokim poziomem prezentowanych prac.

Potrafimy odróżniać tony wysokie od niskich dzięki specyficznej, tonotopowej budowie ślimaka oraz nerwu przewodzącego bodźce dźwiękowe do mózgu. Wszystko wskazuje na to, że podobna organizacja występuje też w tych jego obszarach, które odbierają dźwięki. Tonotopowość kory słuchowej to jeden z ważniejszych kierunków badań w Naukowym Centrum Obrazowania Biomedycznego (NCOB) Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu.

Zjawisko przewodzenia dźwięku na drodze kostnej znane jest od dawna. W normalnym słyszeniu odgrywa niewielką rolę. Jednak w przypadku patologii układu przewodzącego dźwięk w uchu można za pomocą specjalnych urządzeń wzmocnić transmisję sygnału przez kości, aby wykorzystać ją do wywołania wrażeń słuchowych. Dostępne obecnie na rynku tego typu urządzenia są stale udoskonalane. Ważne jest zatem nieustanne poszerzanie wiedzy zarówno przez lekarzy, jak i protetyków słuchu, aby jak najlepiej dobrać, a następnie dopasować odpowiedni system do potrzeb i oczekiwań pacjenta.