Gdzie i kiedy miał on miejsce? W Paryżu w 1924 r. czy też w Kopenhadze w 1928 roku? Właśnie o to na początku XX wieku spierali się otolaryngolodzy francuscy z lekarzami tej samej specjalności z innych krajów Europy. Ostatecznie porozumienie osiągnięto i za miejsce pierwszej międzynarodowej konferencji otolaryngologicznej uznano Kopenhagę. W tym niezwykłym wydarzeniu uczestniczył prof. Jan Szmurło, wybitny lekarz i filozof medycyny, kierownik Kliniki Otolaryngologii Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie, który wychował całe pokolenie lekarzy otolaryngologów. „Organizacja Kongresu była doskonała” napisał w sprawozdaniu z Kopenhagi dla „Polskiego Przeglądu Oto-Laryngologicznego”. Zamieszczamy jego obszerne fragmenty.

Półpasiec to choroba wywołana przez wirus VZV, który przy pierwszym kontakcie (najczęściej w dzieciństwie) wywołuje ospę. Po wygaszeniu infekcji pozostaje w uśpieniu w komórkach nerwowych. Przy spadku odporności wirus uaktywnia się i powoduje półpasiec. Charakterystyczna wysypka może pojawić się na skórze małżowiny usznej, w przewodzie słuchowym zewnętrznym i na błonie bębenkowej. Dziś przyczyny i przebieg półpaśca usznego są już doskonale znane. Ale już na początku XX wieku lekarze nie mieli trudności z jego rozpoznaniem. Oto przypadki tej choroby opisane w „Polskim Przeglądzie Oto-Laryngologicznym” z 1927 roku przez dr. Piotra Rozwadowskiego, asystenta Kliniki Oto-Laryngologicznej Uniwersytetu Stefana Batorego, kierowanej przez prof. Jana Szmurło.

Na początku XX wieku leczenie kiły było wyzwaniem dla otolaryngologów. „Jak ważną i ciekawą jest […]

17 października 1914 r. w okolicach miejscowości Neuve Chapelle w północnej Francji Niemcy ostrzelali Francuzów […]

Jak na początku XX wieku próbowano leczyć nowotwory głowy i szyi, z którymi nie zawsze […]

Twardziel, błonica krtani, gruźlica gardła, prosówka, kiła w nosie i w gardle, posocznica z powodu […]