Dla wysiękowego zapalenie ucha (Otitis media with effusion, OMS) typowa jest obecność nieropnego płynu w jamie bębenkowej przy prawidłowo zachowanej ciągłości błony bębenkowej bez towarzyszących ogólnych objawów zapalenia. Płyn najczęściej jest surowiczy, śluzowy lub surowiczo-śluzowy. Obecność wysięku poza błoną bębenkową przez okres dłuższy niż trzy miesiące może świadczyć o przewlekłym procesie. Przewlekłe wysiękowe zapalenie ucha przebiegające często z infekcją górnych dróg oddechowych powoduje często uczucie przelewania się w uchu oraz silny i pulsacyjny ból, a w konsekwencji niedosłuch. Im dłuższe zaleganie płynu w jamie bębenkowej, tym większe ryzyko wystąpienia podobnych powikłań i trwałego ubytku słuchu.
Szacuje się, że wysiękowe zapalenie ucha dotyka 10–30 proc. trzylatków. Dodatkowo zaobserwowano, że u 30 proc. dzieci schorzenie może mieć charakter nawrotowy. Najwyższą zapadalność obserwuje się u dzieci do 10. roku życia z nasileniem w okresie jesienno-zimowym i wczesnowiosennym (w większości przypadków choroba ma łagodny przebieg i ulega samoistnej regresji).
Przyczyny wysiękowego zapalenia ucha nie są do końca znane. Do potencjalnych czynników zwiększających ryzyko zachorowania można zaliczyć zaburzenia drożności trąbki słuchowej Eustachiusza, zakażenia bakteryjne i wirusowe, zaburzenia odporności, prawdopodobnie także alergie. Dlatego też rodzice, próbując zapobiec kolejnym nawrotom wysiękowego zapalenia ucha u dzieci, próbują diet eliminacyjnych.
W literaturze naukowej istnieje mało danych potwierdzających związek tej choroby z dietą. Niektóre badania naukowe wiążą jednak występowanie wysiękowego zapalenia ucha z zaburzeniami funkcji trąbki słuchowej spowodowanej brakiem drożności na tle alergicznym. R. Labadie i jego zespół zauważyli zwiększoną ilość płynu w uchu środkowym u szczurów z alergią w porównaniu ze szczurami bez alergii…
Więcej w wydaniu: